ارزیابی روش‌های آموزش محیط ‌زیست بر اساس مدل AHP

هدف از پژوهش حاضر،ارزیابی شیوه‌های آموزشی به‌ منظور انتخاب شیوه ­های مناسب آموزشی در جهت ارتقاء آگاهی‌های محیط ‌­‌زیستی و نهایتاً تغییر رفتار فردی در حفظ محیط ­زیست می­باشد. روش تحقیق، پژوهشی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل 260 نفر از مدیران و کارشناسان دولتی شهر تهران بوده ‌است. ابزار نظرسنجی، پرسشنامه­­ با طرح یک سؤال در مقیاس چند گزینه­ای-تک جوابی بوده که جهت سنجش میزان علاقه کارکنان در خصوص انواع روش‌های معمول آموزشی در ادارات صورت ‌‌پذیرفته ‌‌است. نتایج حاصل از نظرسنجی در فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با در نظر گرفتن کلیه معیارهای تأثیرگذار در فرایند تصمیم‌گیری مورد ارزیابی قرارگرفت. در این مدل با روش دلفی و کسب نظر از افراد متخصص دانشگاهی در حوزه علوم تربیتی، پارامترهای زمان، هزینه، افزایش سطح دانش، تعداد فراگیران، تغییر رفتار و وجود تعامل بین فراگیران به­ عنوان معیارهای اصلی انتخاب و رتبه ­بندی صورت‌‌ پذیرفته ‌‌است. نتایج تحقیق نشان‌ می­ دهد که کارگاه­ آموزشی دارای بالاترین امتیاز با وزن 515/0 بوده و گزینه­ های آموزش از راه دور با وزن 263/0 و سخنرانی با وزن 222/0 در  اولویت‌­های بعدی قرار گرفته‌اند. همچنین در این تحقیق با تغییر در ارجحیت هر یک از معیارها، اولویت روش­ های آموزشی نیز به صورت کمّی قابل محاسبه می­باشد. به­ طوری­که با هدف افزایش تعداد فراگیران (تغییر درصد وزنی معیار فراگیران از 6/7 به 8/37) آموزش از راه دور نسبت به سایر گزینه­ ها دارای اولویت بالاتری می­باشد. به همین ترتیب با هدف افزایش سطح دانش (تغییر درصد وزنی معیار دانش از 9/16 به 3/60)، سخنرانی دارای اولویت بالاتری خواهد گردید.